Ακόμα και στις μέρες μας, είναι μάλλον δύσκολο να εντοπίσουμε τους ασθενείς που θα ωφεληθούν, και είναι μεγάλη συζήτηση πότε/σε ποιούς πρέπει να γίνεται. Προσωπικά πιστεύω πως έχει ρόλο σε λίγες, καλά επιλεγμένες περιπτώσεις. Τότε, όμως, αντιπροσωπεύει μια σπουδαία παρέμβαση.
Όταν, λοιπόν, αποφασίζουμε να προχωρήσουμε, το αποτέλεσμα πρέπει να είναι κάπως έτσι:
Και στις MPR τομές, να μη φαίνεται σκιαγράφηση του σώματος του ωτίου — ακόμα και ένα μικρό peri-device leak (PDL) θα τo «ασπρίσει» –, ούτε βέβαια θρόμβος (device-related thrombosis, DRT).
Για σύγκριση, οι εικόνες CTA\ECG πριν την τοποθέτηση της συσκευής:
Και στο ηλεκτροφυσιολογικό εργαστήριο:
<στην επόμενη καταχώρηση, θα δείτε και τις εικόνες TEE>