Αν και οι συσκευές διαχείρισης ρυθμού (βηματοδότες και απινιδωτές) έχουν μικρύνει πολύ τα τελευταία χρόνια, υπάρχει ακόμα θέση για τις υπομυϊκές εμφυτεύσεις, λόγου χάρη στους καχεκτικούς ηλικιωμένους ασθενείς.
Μάλιστα, σε παιδιά καθώς και νέες γυναίκες, η τεχνική της υπομυϊκής εμφύτευσης με πλάγια προσπέλαση έχει ξεχωριστή αξία. Τότε είναι απαραίτητο ένα αποτέλεσμα που δεν επηρεάζει την εικόνα του σώματος – με προφανή ψυχολογικά, αλλά και κλινικά ωφέλη. Πρόκειται, άλλωστε, για νέα άτομα που, εφόσον εξαλείψουμε τον αρρυθμικό κίνδυνο έχουν κατά κανόνα φυσιολογική επιβίωση.

Στα παιδιά, επιπλέον, είναι μάλλον ο καλύτερος τρόπος προστασίας της συσκευής από μηχανικές κακώσεις:


Αντίθετα, λοιπόν, από τη συνήθη υποδόρια θήκη της συσκευής, σχηματίζεται ένα υπομυϊκός θύλακος:


Αν και απαιτείται αρκετή περισσότερη δουλειά (περίπου 1/2 ώρα), το αποτέλεσμα συνήθως είναι πολύ ικανοποιητικό. Το μόνο μειονέκτημα, από τη σκοπιά του ασθενούς, είναι ότι μερικές φορές ο πόνος της πρώτης εβδομάδας είναι εντονότερος.
Παραπομπές
- διαφάνειες από μια ομιλία, σε συνέδριο στο Guangzhou, το 2012
- άρθρο που περιγράφει την τεχνική στα ελληνικά, και τα αγγλικά