Με δυό λόγια, ξεκινώντας από το συμπέρασμα:
- είναι μια μεγάλης πολυπλοκότητας, ακριβή εξέταση
- σε όλες τις περιπτώσεις είναι σπουδαία, αλλά μερικές φορές έχει κρίσιμη σημασία στη λήψη κλινικών αποφάσεων
- συνήθως είναι ασφαλής, αλλά όχι πάντοτε
- η επιμελής προτετοιμασία για την εξέταση είναι κάτι που χρωστάμε στους ασθενείς
Αν θέλετε, ένας πρακτικός οδηγός (που περιέχει μια σύντομη φόρμα για κλινικούς ιατρούς) είναι διαθέσιμος εδώ (σε μορφή pdf).
Από κάθε σκοπιά, είναι απαραίτητη η καλή τεκμηρίωση. Εδώ απαιτείται καλή τεκμηρίωση τόσο για το εμφυτευμένο σύστημα (που μπορεί να είναι «MRI-conditional», «MRI-safe», πρόσφατο, παλιό), αλλά και -το κυριότερο- του κλινικού υποστρώματος που μας οδήγησε στην εξέταση.
Για παράδειγμα, είναι διαφορετική η περίπτωση νέων ασθενών με προφυλακτικές ενδείξεις εμφύτευσης ICD, έναντι, ας πούμε, ενός ασθενούς χωρίς ενδογενή ρυθμό με εύκολα προκλητή κοιλιακή ταχυκαρδία.
Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως στο περιβάλλον της εξέτασης οι θεραπείες έχουν απενεργοποιηθεί.
Δεν χρειάζεται να τονιστεί η διαφορά ασθενών με αυθόρμητη κοιλιακή ταχυκαρδία (που συνήθως είναι καλύτερα ανεκτή στην ύπτια θέση) και όσων έχουν κοιλιακή μαρμαρυγή. Άρα, δεν είναι αποδεκτό να γίνεται εξέταση όταν λείπουν βασικά κλινικά στοιχεία.
Με λίγο κόπο, οι πληροφορίες μπορούν να συγκεντρωθούν σε όλες τις περιπτώσεις.
Τμήμα Αρρυθμιών 