Όχι σπάνια, βρίσκουμε αξιόλογες διαταραχές των ηλεκτρολυτών σε ασθενείς με καρδιακή ανακοπή, οπότε προκύπτει το ερώτημα αν ευθύνονται για τις αρρυθμίες. Μάλιστα, η μέτρηση του κάλιου είναι συνήθως διαθέσιμη γρήγορα, ακόμα και στη διάρκεια των χειρισμών ανάνηψης.
Σε γενικές γραμμές, είναι καλά τεκμηριωμένο πως κάθε ηλεκτρολυτική είτε μεταβολική διαταραχή επηρεάζει δυσμενώς το ηλεκτροφυσιολογικό περιβάλλον, οπότε είναι δυνητικά αρρυθμιογόνος. Αυτό κατά κανόνα ισχύει για πολύμορφες αρρυθμίες (torsades de pointes και κοιλιακή μαρμαρυγή), ιδίως σε περιστάσεις οξείας ισχαιμίας ή τοξικότητας από φάρμακα. Συνέχεια ανάγνωσης «Η υποκαλιαιμία σε ασθενείς με κοιλιακή ταχυκαρδία»
Τμήμα Αρρυθμιών 